Nero

Een echte hondenliefhebber ben ik niet geworden, ondanks het feit dat ik opgroeide met Duitse herders, maar ik moet toch een verhaal kwijt over Nero, de hond die ik nu al 22 dagen om me heen heb.
Vanaf het moment dat we hier binnenstapten heeft hij ons volledig geaccepteerd, misschien herinnerde hij zich ons nog van het vorige jaar, toen hij als pup van 4/5 maanden ons leerde kennen. Geen gesnuffel, geen geblaf, geen gespring tegen je op , wel een kwispelende staart en even geen aandacht vragen!
Het is een voorbeeldige hond, die snel leert en nauwelijks blaft!
In huis heeft hij zo zijn eigen plekjes, maar op onze slaapkamer heeft hij nog geen voet gezet, terwijl de deur de hele dag openstaat.
Ruikt hij 's morgens het ontbijt, dan wil het weleens gebeuren dat hij naar beneden komt om te kijken of er wat te eten voor hem is, het is hem geleerd dat als hij iets wil hij op de grond moet gaan liggen, het is zo ook nooit storend, jij eet lekker je boterhammetjes op en hij wacht geduldig af, geen gepiep , geen gevraag, rustig liggen en afwachten, komt er niks? Ook goed, dan ga ik weer terug naar boven om uit te slapen!
Staat de voordeur open en die staat de hele dag open, dan mag hij zelf naar buiten, maar zodra hij zijn rondje gemaakt heeft gaat er een bamboestok dwars in het gat van de deur en blijft hij "inside".
Vaak staat hij dan braaf over de stok heen het gebeuren op straat in de gaten te houden en hij blijft je vanachter de stok nakijken als je er overheen stapt en wegloopt.
Het trucje dat hij uithaalt als we samen op pad gaan ( aangeven welke route hij wil) heb ik eerder al beschreven.
Hij loopt altijd los en gaat perfect naast Lydia lopen bij het commando " heel", gaat van de verharde weg af bij "out of the way, buddy" en bij "leave it" snuffelt hij niet langer aan zaken die hem interessant lijken maar loopt netjes mee door.
Jullie proeven uit alles dat ik deze hond inmiddels wel mag, leuk vind zelfs.
Vandaag hebben we hartelijk om zijn gedrag kunnen lachen. We gingen zwemmen, iets wat bijna dagelijks gebeurt, in wisselende samenstellingen.
De locaties en deelnemers variëren , maar Nero gaat altijd mee.
Hij kent de weg naar the secret beach, de waterval, de overpass en het pebble beach, hoort hij waar we naar toe gaan ,wijst hij de weg.
Vandaag viel de keuze op het pebble beach , daar zie je verder niemand, is het water vrij snel diep en stroomt het niet zo erg snel als verderop in de rivier.
Nero zwemt graag achter je aan of naar je toe en wil dan vastgehouden worden, iets wat ik niet leuk vind, dus de eerste keer dat we gingen zwemmen kreeg hij van mij waterspetters naar zich toe en te horen " go away",dat hielp meteen, de tweede keer hoefde ik alleen nog maar te wijzen en zwom hij de richting op die ik aanwees, inmiddels weet hij dat hij mij in het water met rust moet laten, slimme hond!
Vandaag echter ging hij heel enthousiast op Lydia af en krabbelde onhandig tegen haar op.
Een paar rode krassen op haar rug en arm en een boze Lydia waren het resultaat. GO AWAY ! Nero begreep de boodschap meteen en zwom bij haar weg, keek nog eens achterom, zwom naar de plek waar we het water ingegaan waren, een stenen trapje tussen twee muurtjes , keek nog eens met een blik van : ik ga toch weg en klom het water uit het trapje op en verdween........ 5 tellen .... En toen keek hij voorzichtig om het muurtje heen met een blik van.... Ben je nog boos?
Dan moet je toch lachen!
Soms is het balkon ook verboden terrein en bied ook daar een bamboestok uitkomst, ligt die voor de opening, dan mag hij er niet op! Vooral handig als je niet wil dat hij op de netgedweilde natte vloer loopt!
Wil hij spelen dan laat hij dat weten door het speeltje van zijn keuze te brengen en wil hij aangehaald worden dan stopt hij zijn kop onder je arm!
We beleven veel plezier aan hem, het is een hele lieve, leuke hond!
We kunnen hem ook urenlang thuislaten, bv als we gaan scooteren,maar over die tochten vertel ik de volgende keer, vandaag wilde ik jullie wat meer over Nero vertellen.