follow me.......

Vrolijk Pasen allemaal, wij hebben vanmorgen geen eieren gezocht, maar wel gegeten, in Pingyao.
Maar eerst heb ik een spannend verhaal te vertellen.
Laat het verslag over de Lama tempel en de tempel van de hemelse vrede maar even zitten.
Wij waren dus door Lydia al voorbereid op het hele gedoe bij station west maar.....
wij zouden om 17.00 uur opgehaald worden in het hotel, dus wij zitten braaf gepakt en gezakt ruimschoots op tijd te wachten op het vervoer naar het station.
Het werd 17.00 uur , het werd 17.05 uur , het werd 17.10 uur en toen begon er al wat te kriebelen.
De belboy van het hotel maar verzocht contact te leggen met onze reisorganisatie en 5 minuten later kwam het telefoontje van de chauffeur binnen met de melding dat hij vast zat in het verkeer en dat het nog wel 20 minuten kon duren..........don't worry you'll be in time. De trein vertrekt om 19.03 uur.
Wij zijn geen worriers, maar wachters,
het werd 17.35..17.40......17,55....
of we maar zovast naar de dichtsbijzijnde hoek wilden gaan , dan hoefde hij niet de hutong in wat weer extra tijd zou kosten.....begon de driver een beetje te worrien?
De belboy was zo vriendelijk met onze koffers te sjouwen en bij ons te blijven wachten en bellen........bellen........bellen.....ja, nog 1 minuut, dat werden er dus geheid meer en om 18.05 konden we eindelijk in de taxi stappen.
How long to he station?.....half an hour....nou dat leek mij , gezien de tijdsinschattingscapaciteiten die onze chauffeur er op na hield te optimistisch.
Gelukkig kunnen wij zelf binnen china ook goedkoop bellen en terwijl ik het nummer van de reisorganisatie in zat te toetsen, kwam er een telefoontje van Lydia binnen, of we de goede terminal al gevonden hadden, of ze schrok toen ze hoorde dat we nog onderweg naar het station waren konden we niet zien, maar ze zei wijselijk niks en wenste ons succes.
Terug naar de meneer van de reisorganisatie en hem toch maar duidelijk gemaakt dat we ons wel zorgen gingen maken, het was inmiddels 18.25 en er was nog geen station in zicht! Het verkeer zat nog steeds niet mee en wij zullen toch ook tijd nodig hebben om onze weg op het station te vinden, dat is zoals de chinese standaardmaatvoering megagroot , volgepakt met mensen en heeft de eigenschappen van een vliegveld: melden....securitycheck......terminallokatie zoeken.....lopen naar de wachtruimte........kaartje laten controleren...... afdalen naar het perron....juiste wagon vinden.......en instappen en dat alles met ieder twee koffers en een handtas.
Zou de boodschap overgekomen zijn?
18.30 uur........18.35 uur...om 18.42 uur stopte de taxi onder aan een trap naar een loopbrug richting station, wij wisten het al.dat halen we nooit!
Maar ineens dook daar een grote chinees in een grijs t-shirt en spijkerbroek op die onze koffers ( de grootste twee) uit de laadruimte griste, ons aankek en zei: follow me!
Hij holde de trap op, dus ook de mensen van de reisorganisatie hadden het vertrouwen verloren en een mannetje gestuurd, daar waren we heel blij om, hij sjeesde over de loopbrug zonder om te kijken en wij deden ons uiterste best hem bij te houden.
Hij riep tegen de controleurs, terwijl de koffers en tassen in sneltreinvaart door de scanner gingen en begon weer te rennen.....soms kon hij handig gebruik maken van de vier wielen die onder die 23 kilo wegende koffers zitten, maar hij moest ze ook vaak sjouwen, trap op, trap af en tussen de menigte door.......wij hijgend en puffend in zijn kielzog.
De mensenmassa heb ik nauwelijks opgemerkt alleen liep het aantal chinezen dat de wieltjes van mijn koffer over de voeten kreeg wel gestaag op.ik heb wel steeds netjes sorry gezegd, maar dan was ik al meters verder.
We werden geparkeerd in een wachtruimte....wait...wait ..wait here I'm gonna ask .... hijgde de chinees, wiens shirt inmiddels donkere vlekken vertoonde.
Fijn, kunnen we even op adem komen, maar in een mum was hij terug en hup daar ging het weer rennen , rennen, rennen.
De wachtruimte nummer 10 zat al vol met mensen voor de volgende trein en voor het eerst konden we een blik werpen op het perron, waar de trein stond te wachten ........drie trappen af en de klok wees 18.58.........nou......barst komen we bij wagon nummer 13 het perron op en we zitten in nummer twee! en in slaaptreinen.die hele lange wagons hebben is dat een heel eind en je mag niet in nummertje 13 instappen, want dat staat nietop je kaartje!
nummer 12.nummer 11...nummer 10 en de klok wees 19.00 uur, rennen, rennen, rennen...onze chinees raakte zowaar achterop, maar hij wou die zware koffers toch?
19.01 en mijn eerste voet stond in de trein!
De rest kwam gelukkig ook op tijd aan boord.
We hadden het gered.
Terwijl we uit zaten te puffen kwam de trein op gang.
Geslapen hebben we wel vannacht en die chinees in zijn donkergrijze t-shirt is niet komen spoken.
Wij zijn in Pingyao, een erg erg chinees dorp, maar daarover morgen?